به گزارش قدس آنلاین، چرا اغلب شعارهای مبارزه انقلابی به فساد پهلوی‌ها مربوط بودند؟ چون تشت رسوایی پهلوی‌ها به‌ویژه درباریان از بام افتاده بود و به گفته «ژان لوروریه» روزنامه‌نگار فرانسوی: «اگر در کوچه و خیابان از ایرانیان بپرسید که چرا رژیم را مورد انتقاد و سرزنش قرار می‌دهند و جواب آنها را جمع کنید فساد و انحطاط اخلاقی رژیم در ردیف اول پاسخ آنها خواهد بود».

خلاصه این‌طوری بود که شعارهایی از این نوع در کوچه‌ها و خیابان‌های شهرهای بزرگ و کوچک ایران روی دیوارها می‌رفت یا در تظاهرات روی پلاکاردها نوشته می‌شد: «نظام شاهنشاهی سرچشمه فساد است/ شاه مظهر رذالت، دنائت، لئامت و فساد است یا اسلام دین جنبش و جهاد است/ برنامه‌اش کوبیدن فساد است/ تا شاه در ایران است، فساد هم هست/ مرگ بر رژیم فاسد».

و چون اشرف پهلوی مشهور به فساد و فحشا بود، این شعارها هم بود: «‌مرگ بر خاندان فاحشه پهلوی/ ای اشرف بی‌شرف کجایی؟/ مرگ بر محمدرضا پهلوی، غلامرضا پهلوی، اشرف فاحشه/ اشرف رهبر باند هروئین/ شاه به این بی‌غیرتی هرگز ندیده ملتی».

چون پهلوی دوم شراب و مشروبات الکلی می‌نوشید، شعارها این هم بود: «مرگ بر شاه جلاد شرابخوار». و چون در جریان سفر کارتر به ایران در شب ژانویه ۱۹۷۸ مصادف با ۱۱ دی ۱۳۵۶ فرح با کارتر رقصیده بود شعارها این هم بود: «شاهپور بختیار در کاخ بسته، کارتر می‌زنه، شاه‌ می‌خونه، فرح می‌رقصه». و چون شاه پهلوی مشهور به فساد مالی بود شعارها این هم بود: «ما شیر و موز نمی‌خواهیم، ما شاه دزد نمی‌خواهیم/ پنجاه سال دزدی و جنایت، افتخار محمدرضا شاه است».

جالب اینکه گاهی هم مردم از خوانندگان آن دوره که به نظرشان مروج ابتذال بودند، مایه می‌گذاشتند و از این شعارها بر دیوارها می‌نوشتند: «ما گوگوش و رامش نمی‌خواهیم/ ما شاه سرکش نمی‌خواهیم یا جیب شاه بانکه/ هایده مثل تانکه».

آخرسر هم اینکه درباره بختیار که او را «نوکر بی‌اختیار» می‌خواندند و به‌قول ارتشبد «فردوست» تریاکی و عرق‌خور بود و این‌طوری بود: «در نخست‌وزیری روزی دو بار، ساعت ۱۰ صبح و ساعت ۵ بعدازظهر برای او بساط برپا می‌شد» چنین شعارهایی مطرح می‌شد: «تریاکی بی‌اختیار/ دست از سر مردم بردار/ بختیار شیره‌کش/ تو هم برو مراکش [اشاره به فرار پهلوی دوم از ایران و اقامت چند هفته‌ای در مراکش].